Zanat po kojem je Selenča nadaleko poznata jeste metlarstvo. Srpske i slovačke porodice sa radnicima već decenijama vredno prave metle u svojim metlarama – mini-fabrikama.
Metle stvorene u ovom bačkom selu sa većinskim slovačkim stanovništvom, koje se nalazi na oko 150 km od Beograda, otišle su u beli svet i danas čiste domove širom Evrope, Rusije i Amerike. Kvalitetne i tražene metle kupuju Italijani, a odatle stižu čak u Južnu Ameriku.
Više od dve trećine stanovništva bavi se metlarstvom. Dvadesetak privatnih “fabrika” u Selenči napravi dnevno oko 12.000 metli.
Metle se prave od sirka – biljke koja spada u red korova i sadi se namenski. Onda se sirak provlači kroz sumpor, da bi metla bila žuta i dezinfikovana. Sledi prvo sečenje, uvezivanje, pa opšivanje.
Najbolja metla je ona koja teži 900 grama i ima 11 uboda. Kada se metla opšije, ide još jednom na finalno doterivanje, potkresivanje i šišanje, i odlaže se u skladište. Tu je beskraj metli. Velikih, malih, još manjih.
Postoje razne vrste metli: metla “salonka” koja je najmanja, “bosanka” nešto malo veća i metle sa drškom raznih oblika i veličina. Najskuplja je metla “đanina”, jer ima najviše posla oko nje.
Za razliku od metlara u Selenči, Italijani dobro zarađuju. Metlu koju kupe od nas za nešto više od evra, oni u maloprodaji daju za pet evra. Razlika je prilična. Oni najviše vole “đanine”, dok kod nas najbolje ide “metla sa drškom”. Metlari kažu da od države nemaju nikakvu stimulaciju i da posao uglavnom rade iz muke i opstaju na nuli.
Nema ništa bez pravih metli od dobrog sirka, od ovog najboljeg koji se kod nas proizvodi. Pokušali su u svetu da naprave plastične metle, ali ne valja. Ima elektriciteta. Ništa bez sirka, tvrde u Selenči.
Novosti
