O stihovima koji svjedoče da je Njegoš jasno razdvajao nacionalno i vjersko, te da nije poistovjećivao srpstvo sa pravoslavljem, kako smatraju crnogorski nacionalisti, pisao je magazin “Sedmica”. Naime, Njegoš je opraštao onima koji promijene vjeru, ali nije opraštao onima koji se „zvati Srbima ne hoće“…
Načelo narodnosti (nacije) kroz istoriju Crne Gore predstavljalo je značajan element jer se time čuvala svijest o sebi, svom porijeklu, svojoj ulozi i udjelu u doprinosu u opštim srpskim ciljevima. To se jasno vidi i iz Njegoševog djela „Lažni car Šćepan Mali“, u kome on, na jednom mjestu, riječima Tanasija Mrkojevića, jasno kaže:
„Svaki Srbin koji se prevjeri
Prosto vjeru što prigli drugu
No mu prosto ne bilo pred Bogom
Što ocrni obraz pred svijetom
Te se zvati Srbinom ne hoće…“
Narod je ovakvim mislima, preko načela narodnosti, stvarao i određivao svoj sistem vrijednosti, bogatio svoje kulturno nasleđe, čuvao svoj istorijski kontinuitet, a pojedinac ispunjavao obaveze prema zajednici kojoj je pripadao i ona prema njemu.
Tako je Njegoš, oblikovanjem i čuvanjem načela srpske narodnosti u Crnoj Gori otkrivao i opisao najdublja etička načela naroda i sredine u kojoj je ponikao.
„Treba služit česti i imenu!“ – kaže Njegoš. Ova odluka znači riješenost služenju srpskom imenu, što znači – opstanku; a to služenje je ujedno najveća čast, nezavisno od cijene kojom se plaća ta doslednost.
Izvor: Magazin Sedmica
