Sremska Mitrovica danas je veliki industrijski centar, najrazvijeniji i najveći grad u Sremu. Grad ima veoma dug kontinuitet života, nekoliko puta je menjao ime i osvajan je od strane različitih osvajača. Prvo je bio drveno ilirsko- keltsko naselje, zatim antički grad i jedna od prestonica Rimskog carstva, srednjovekovna varoš sa mnogo gospodara, turska kasaba sa minaretima, pukovsko-graničarsko mesto, zanatsko-trgovački centar u doba građanskog prosperiteta i najzad savremeni srpski industrijski grad, centar Srema.
Rimljani su osvojili Sirmijum krajem I veka stare ere. Grad počinje da raste vrtoglavom brzinom i u I veku nove ere je stekao najviši gradski rang – postao je Colonia Flavia Sirniensium i dobio izuzetan vojnički i strateški značaj. U njemu su se pripremale ratne ekspedicije careva Trajana, Marka Aurelija i Klaudija II Gotskog. Od sredine III veka Sirmijum je postao ekonomsko središte čitave Panonije, a Imperiji je dao nekoliko velikih ljudi. U njemu ili u okolini rođeni su carevi Decije Trajan, Aurelijan, Prob i Maksimilijan, svi romanizovani Iliri-domoroci.
Potvrdu svog izuzetnog položaja u okviru Rimske imperije Sirmijum dobija u vreme tetrarhije kada postaje jedna od četiri prestonice carstva, grad sa carskom palatom, hipodromom, kovnicom novca, amfiteatrom, pozorištem, mnogobrojnim radionicama, javnim kupatilima, hramovima, kao i mnoštvom javnih palata i raskošnih vila.
Od 313. godine hrišćanska crkva u Sirmijumu igra veliku ulogu kao sedište episkopije. Gotovo jedan vek trajale su ogorčene verske borbe oko različitih učenja i jeresi. U gradu je održano pet crkvenih sabora. Poznate “sirmijske formule” rešavale su dogmatska pitanja značajna za čitav hrišćanski svet. U V veku razvoj grada je prekinut hunskim razaranjima. Gradom su naizmenično gospodarili Istočni Goti i Gepidi, sve dok ga Justin II nije priključio Istočnoj rimskoj državi. Polovinom VI veka u Srem su prodrli Avari sa prvim slovenskim grupama i 582. godine definitivno zauzeli i razorili Sirmijum.
U IX veku Srem se nalazi u sastavu Bugarske i uloga Sirmijuma raste, jer je u njemu, pošto su Bugari primili hrišćanstvo, osnovana episkopija. Smatra se da je slovenski prosvetitelj Metodije, pre nego što je otišao u Moravsku, bio episkop Sirmijuma. Dolaskom Mađara Sirmijumom naizmenično gospodare Vizantinci i Mađari, sve do 1180. godine kad vizantijska vlast zauvek nestaje s ovog tla, a od nekad slavnog grada ostaju samo ruševine. Jedino je još ostao obnovljeni manastir sv. Dimitrija s tvrđavom. Novo naselje, izraslo kraj zidina, dobija u XIII veku po manastiru svoje današnje ime Dmitrovica (latinski “Civitas Sancti Demetri”, mađarski “Szava Szent-Demeter”).
Pred turskom najezdom mađarsko stanovništvo se povlači ka svojoj matici, a Srbi se sve više doseljavaju, tako da je Srem tokom jednog veka postao srpska oblast, a despot Stefan Lazarević, među ostalim posedima, dobija i Mitrovicu. Posle 1529. godine Srem je u sastavu turskog carstva. Za nekoliko decenija Mitrovica se od opustošenog mesta pretvorila u Šeher-Dimitrovice, grad orijentalnog tipa sa velikom čaršijom, koji je postao privredni i administrativni centar Srema. Mirom u Požarevcu 1718. godine grad je oslobođen od Turaka i pripojen Habzburškoj monarhiji. Tada Srbi dobijaju određene privilegije, kao što je i upotreba sopstvenog jezika. U tim godinama se i prvi put javlja modifikovano srpsko ime za grad (bez prvog slova ”D”) — Mitrovica.
Do 1881. godine i ukidanja Vojne granice i direktne austrijske uprave, grad je poznat pod nemačkim službenim imenom Mitrovitz, da bi od iste godine, dobijanjem statusa slobodnog kraljevskog grada, službeno ime naselja bilo na srpskom, odnosno hrvatskom jeziku — Mitrovica/Mitrovica.
Ime Mitrovica održava se oko 40 godina, sve do propasti Austrougarske i stvaranja nove zajedničke države Srba, Hrvata i Slovenaca, kada je u prvim godinama posle 1918. službeno pridodat geografski prefiks Sremska. Jedan od razloga promene bila je i potreba za razlikovanjem Mitrovice od istoimenog grada na Kosovu, sa kojim se prestonica Srema po prvi put našla u istoj državi.
Sledeću promenu imena izvršile su ustaške okupacione vlasti, po priključenju Srema NDH 1941. godine. Tada je ime grada promenjeno u Hrvatska Mitrovica, da bi po oslobođenju 1944. bilo vraćeno u Sremska Mitrovica, ime koje grad i danas nosi.
