Na jugozapadnom delu Fruške gore u tihoj udolini uz potok Remeta, između sela Šišatovac i Divoš, nalazi se ženski manastir Petkovica sa Crkvom Svete Petke. Po nekim predanjima, ovaj manastir je podigla Jelena Štiljanović, udovica poslednjeg srpskog despota Stefana Štiljanovića.
U njemu je želela da provede svoje poslednje dane jer je njen suprug kao svoju zadužbinu podigao obližnji manastir Šišatovac, u kome je i sahranjen. Kako beleži istorija, manastir Petkovica je na samom početku postojao kao metoh manastira Šišatovac.
U prošlosti je manastir više puta razaran, a tokom Drugog svetskog rata je stradao ikonostas, da bi 50-ih godina otpočela obnova. Crkva je u većoj meri zadržala prvobitni izgled. Njegovoj lepoti još doprinose i rustični kameni bunar, ozidani izvor čiste pijaće vode, ribnjak u dolini, zeleni travnjaci, cveće i drveće…
Iako je manastir proglašen 1990. godine Spomenikom kulture od izuzetnog značaja, te je tom prilikom stavljen pod zaštitu Republike Srbije, čini se da je manastir Petkovica na Fruškoj gori zaista oživeo tek sa dolaskom Mati Antonine, koja se i danas nalazi na njegovom čelu.
U prošlosti su manastir naseljavali monasi, a danas je fruškogorski manastir Petkovica ženski. Sestrinstvo trenutno čini devet monahinja, na čijem čelu je Mati Antonina, a tu je i jedan duhovnik.
Prvi put je obnavljan za vreme Arsenija Čarnojevića, a interesantno je da je do dana današnjeg zadržao prvobitni izled iz 16. veka –
Ne zna se ni tačna godina gradnje manastira. Ali, ako se uzme u obzir zvaničan podatak, koji navodi i istorija manastira da je manastir Petkovica živopisan 1588. godine, mada ne u celosti, onda se može pretpostaviti da je sagrađen par godina ili, možda decenija ranije. Tek polovinom 18. veka je manastir Petkovica Sremska bio obnovljen, a zvanični podaci navode da je to bilo u u doba kada je srpski patrijarh bio Arsenije Čarnojević. Posebno je zanimljivo što je glavna manastirka crkva do dana današnjeg zadržala prvobitan izgled.
Freske manastira Svete Petke na Fruškoj Gori su naročito interesantne, jer se smatra da potiču sa samog kraja 16. veka, tačnije da datiraju iz 1588. godine. U prvoj polovini 18. veka, odnosno 1735. godine je crkva dobila nesvakidašnji ikonostas. Njega je činilo ukupno 26 ikona, a kako je ova Svetinja znatno stradala tokom Drugog svetskog rata, to je i ovaj ikonostas uništen. Pukom srećom, samo dve od svih 26 ikona su ostale očuvane i one se danas nalaze u Muzeju Srema, koji se nalazi u Sremskoj Mitrovici.
Naročito su u ovoj priči o manastiru zanimljive dve njene relikvije –
Prva je čudotvorna ikona Presvete Bogorodice, koju je manastiru poklonio srpski manastir Hilandar, na Svetoj Gori. Ono po čemu je ova ikona specifična jeste činjenica da je na njoj Bogorodica prikazana okrvavljenog obraza.
Među zanimljivosti spada i veliki rezbareni krst, koji se čuva u Sremskoj Mitrovici danas, a koji je jedini očuvan nakon uništenja manastira tokom Drugog svetskog rata.
U njemu je u 16. veku postojala velika prepisivačka škola –
Podatak koji navodi istorija manastira Petkovica pokazuje da je u ovom manastiru tokom 16. i 17. veka postojala prepisivačka škola, a zabeleženo je i da je u doba vladavine austrougraske vojske ovim područjem, početkom 18. veka u ovom manastiru radila specijalna škola u kojoj su se sveštenici pripremali za svoj budući poziv.
Pogledajte ostatak priče ovog po svemu jedinstvenog i čudesnog manastira u ovom videu –
https://www.youtube.com/watch?v=BwIDLXPX2Pg
Izvor: manastiri u Srbiji
