Ostaci Skobaljića grada (XV vek) nalaze sa na severnim obroncima planine Kukavice kod Vučja, južno od Leskovca. Vlastelin i stanovnik ove tvrđave bio je Nikola Skobaljić, legendarna ličnost u našoj istoriji i narodnim predanjima.
Bio je poslednji vladar Dubočice, pred konačni pad pod tursku vlast, nadaleko čuven zbog svoje hrabrosti i odlučnosti da brani despotovinu uprkos naređenju despota Đurađa Brankovića. Nalazi svedoče da je grad branjen dobro naoružanom vojskom, a kameni projektili o korišćenju posebnih sprava za njihovo bacanje.
Oko dva hektara Gornjeg i Donjeg grada i Podgrađa utvrđenja Nikole Skobaljića bila su opasana bedemima sa svih strana, osim sa južne, koja je prirodno zaštićena. Sakriven susednim kosama i grebenima bio je uočljiv tek sa male distance. Gornji grad je kvadratnog oblika sa očuvanim dvema kulama. Manja se nalazi pored kapije koja vodi u Donji grad, a veća, Branič ili Donžon kula, u severozapadnom delu i njeni zidovi su očuvani do visine prizemlja.
Na ovom lokalitetu su otkriveni ostaci starijih tvrđava iz predrimskog i ranovizantijskog perioda. Nalazi grnčarije svedoče da je, zbog strateški važnog položaja, korišćen i u praistoriji tokom bakarnog i bronzanog doba odnosno od 2.000 godina pre nove ere, pa sve do vremena Nikole Skobaljića kada su utvrđenje razorili Turci – objašnjava Mira Ninošević, istoričar i muzejski savetnik Narodnog muzeja u Leskovcu.
Nikola Skobaljić u svojim čuvenim bitkama sa turskim sultanom Mehmedom II potukao je Turke do nogu.
On se, protivno naređenjima despota Đurđa Brankovića, suprotstavio Turcima i 24. septembra 1454. godine sa vojskom iz Dubočice do nogu je potukao tursku vojsku kod Banje na prilazima Novom Brdu.
Kad je sultan saznao za poraz svoje vojske kod Banje, odlučio je da lično povede vojsku, da se obračuna sa Skobaljićem i da zauzme Novo Brdo. Nekoliko meseci kasnije, poveo je vojsku iz Sofije, i preko Radomira i Ćustendila i dolinom Južne Morave, stigao je u Dubočicu, koju je napao i počeo da pljačka. U povlačenju prema svojoj tvrđavi kod Vučja, Skobaljić je pružio otpor, ali je 16. novembra 1454. godine, na reci Trepanji kod Kisline, poražen i zarobljen. Još istog dana, zajedno sa svojim stricem, nabijen je na kolac. Nakon ovoga, Turci su osvojili Dubočicu i nastavili pljačkanje.
Te čuvene bitke su Nikolu uvele u legendu, pa se o njemu i danas ovako pripoveda:
On nije rođen, a nije ni stradao kao drugi, obični ljudi. Rodila ga je devojka iz obližnjeg sela Vina, a začela ga je tako što je jela živu ribu, skobalja. On je toliko bio mudar i snažan da Turci nisu mogli da ga poraze. Stradao je zbog izdaje svoje kume, a nije živ ni uhvaćen, već se sa svojim konjem vinuo u nebesa – priča Mira Ninošević.
Turci su govorili da otkad pamte nisu slušali o takvoj bici, da se tako malo ljudi borilo protiv tako velike sile i isticali da bi car bio do nogu potučen da su se Srbi “svi zajedno sastali”.
Danas, utvrđenje prvog Srbina koga su Turci nabili na kolac nije baš sasvim dostupno turistima, jer Skobaljić-grad prekriva šiblje i rastinje. Prava je šteta da ovaj kraj Srbije ne ostvari svoj turistički potencijal.
Novosti
