Svakog 17. avgusta na Terazijama kod spomenika koji se nalazi ispred Igumanove palate, građani Srbije odaju počast stradalim patriotama.
Tog 17. avgusta 1941. godine Beograđani su se od ranog jutra suočili sa stravičnim prizorom petorice rodoljuba koji su visili obešeni sa tramvajske rasvete.
Streljani su od strane okupatora (Nemaca) samo zato što su Srbi. Ovo je priča koje nema u udžbenicima istorije .
U zatvorskom dvorištu streljani su učenik Milorad Pokrajac, krojač Jovan Janković, obućar Svetislav Milina, zemljoradnici Velimir Jovanović i Ratko Jević, njihova beživotna tela ostavljena su da danima vise na stubovima javne rasvete na Terazijama, a cilj okupatora je bio da zaplaši i od oslobodilačke borbe odvrati narod Srbije.
Delo akademskog vajara Nikole Jankovića- Spomenik obešenim rodoljubima- postavljeno je tek 1983. godine. tada je postavljena je i bronzana ploča sa epitafom i imenima stradalih. Reljef prikazuje prizor vešanja petorice Beograđana.
Ploča sa imenima žrtava je nestala, a spomenik pored kog prođe više hiljada ljudi nepoznat je mnogima od njih.
Organizator vešanja u centru Beograda bio je SS-major Karl Kraus, šef beogradskog Gestapoa, dok mu je glavni pomagač bio gradonačelnik, odnosno šef Uprave grada Beograda, Dragi Jovanović. Egzekuciju je načelno odobrio general Hajnrih Dankelman, vojni zapovednik Srbije. Dankelman je napomenuo da “žrtve odmazde treba jasno označiti kao krivce iz komunističkih redova, kako se ne bi izazvao opšti revolt i uzburkala nacionalna osećanja stanovništva”.
Obešeni su prethodno ubijeni u ranim jutarnjim časovima u unutrašnjem dvorištu zatvora Gestapoa, u, kasnije porušenoj, zgradi Okružnog suda (zgrada tzv. Seljačkog suda, bila na današnjem Trgu Nikole Pašića) gde su pogubljeni mecima iz pištolja. Potom su tela ubijenih prevezena na Terazije i obešena na stubove za tramvajske kablove.
