Na živopisnim obroncima planine Maljen, smešteno je ušuškano malo planinsko selo Krčmar, kroz koje protiče istoimena reka.
Ovo mesto je izuzetno plodno i bogato šumom. Podnožje sela je ulepšano lisnatim drvećem, dok su na vrhovima maljenksih visova četinari.
Selo Krčmar, pored prelepih prirodnih pejzaža, dodatno krasi stara crkva posvećena Svetom Nikoli Čudotvorcu. Ona se prvi put u literaturi pominje 1736. godine kao manastir koji je obnovljen. Meštani ovog sela sa ponosom ističu da je prilikom jedne od obnova ove crkve pronađen uzidani skarkogaf velikog junaka Andrije, rođenog brata Marka Kraljevića, i da je iznova uzidan, nakon što je tadašnji prota crkve održao parastos. Kao i mnoge crkve ovog kraja, i ova je za vreme Kočine krajine 1788. godine bila spaljena. Današnja građevina svoj konačan izgled dobila je 1793. godine, kada je hramu dodato kube. Ktitori ovih velikih i značajnih radova na građevini bili su članovi porodice Grbović, braća Nikola i Milovan, poznate vojvode iz Prvog srpskog ustanka. U kupoli je sačuvan živopis koji je 1802. godine naslikao Petar Nikolajević – Moler.
Crkva Svetog Nikole Čudotvorca se nalazi na spisku spomenika kulture koji za našu zemlju imaju veliki značaj.
Uživajte u prelepoj narodnoj epskoj pesmi, koja je dokaz da je Marko Kraljević imao brata Andriju:
Kraljević Marko i brat mu Andrija
Sede Marko večerati s majkom
Bela leba i rujnoga vina,
Pa besedi Kraljeviću Marko,
“Oj starice, moja mila majko,
“Zašt’ mi nisi brata porodila,
“Jel’ mlađega, jeli starijega,
“Da se imam čime zaklinjati.
“Kad ja pođem među družinicom,
“Zaklinjem se konjem i oružjem:
“Šarcu konju griva opadnula,
A oružje svetlo posuknulo.
Suze roni mila stara majka,
Pa besedi Kraljeviću Marku:
“Ao Marko, moje čedo drago,
“Majka ti je čedo porodila
“Nije mlađeg već je starijega,
“Ime mu je Kraljević Andrija,
“Al’ su njega zarobili Turci
“Jošte malog u povoju zlatnom.”
Besedi joj Kraljeviću Marko:
“Oj starice, moja mila majko,
“Mesi, majko, bijele kolače,
“Da ja idem u tursku ordiju
“I potražim braca rođenoga.”
Usta majka rado i veselo,
Pa umesi bijele kolače.
Ode Marko u tursku ordiju
Da on traži brata rođenoga.
Kad je bio u turskoj ordiji
Turski kleče, srpski boga moli.
Besede mu Turci janjičari:
“Oj Boga ti, neznana delijo,
“Il’ si junak iz zemlje daleke,
“Ili si se skoro poturčio?”
Al’ besedi Kraljeviću Marko:
“Nisam junak iz zemlje daleke,
“Nego sam se skoro poturčio,
“Već imate l’ kakvoga junaka
“Koji može sa mnom piti vina
“S otom kupom od dvanaest oka.”
Njemu vele Turci janjičari:
“Mi imamo takoga junaka,
“Koji može s tobom piti vina,
“Ime mu je Kraljević Andrija.”
Al’ besedi Kraljeviću Marko:
“Di je šator Kraljević-Andrije?”
Besede mu Turci janjičari:
“Lasno ti je šator poznavati,
“Šator mu je od zelane svile,
“A katarka od suvoga zlata,
“I elćeni od srebra kovani.”
Prođe Marko kroz tursku ordiju,
Nađe šator Kraljević-Andrije,
I on sedi rujno pije vino,
Vino služi Turkinjica mlada,
Turkinjica ljuba Andrijina.
Kad ušeta Kraljeviću Marko
Pod šatora Kraljević-Andrije,
I on sede rujno piti vino
S otom kupom od dvanaest oka.
Kada su se ponapili vina,
Besedi mu Kraljeviću Marko:
“Oj Andrija, moj rođeni brajko,
“Ili si se u blagu poneo,
“Ili mene ne moš poznavati?”
Njemu veli Kraljević Andrija:
“Ao Marko, moj rođeni brajko,
“Ja se nisam u blagu poneo,
“I ja tebe mogu poznavati,
“Ali ne smem od kleti Turaka,
“Jel j’ u mene ljuba Turkinjica,
“Izdaće nas Turkom janičarom,
“Oba ćemo izgubiti glave.
“Već počekaj, Kraljeviću Marko,
“Dok ne bude veče po večeri,
“Dok ne pospe Turci janičari,
“I ne zaspi moja ljuba verna,
“Ja ć’ uzeti mlogo silno blago,
“Da idemo našem belom dvoru,
“Da ranimo našu staru majku,
“Da ranimo i da saranimo”..
