Čistota i žalost
Simbolika čistote, koju danas najčešće povezujemo sa belom bojom, potiče još iz keltskog i rimskog razdoblja. U starom Rimu, kandidati na izborima su se oblačili u belo ruho ( odakle su dobivali imena, jer candidus, na latinskom znači “belo”), kao i Vestalke, sveštenice, zavetovane na čednost koju je bela boja simbolizovala još kod dvrevnih semitskih civilizacija.
Do početka XX veka, izrazito svetlo lice, zajedno sa plavom kosom, predstavljalo je jedan ideal ženske lepote. Bela boja je znak raspoznavanja aristokratije, simbol anđeoske čistote, ali se dovodi u vezu i sa geometrijom. Prema estetskom kanonu koji je vladao u razdoblju renesanse, otmena žena je morala da ima tri bela dela tela: kožu,šake ,zube. Kada je 1854. goddine papa pija IX prihvatio učenje o bezgrešnom začeću, bela boja je postala simbol Bogorodice, zajedno sa plavom bojom, njenim dotadašnjim obeležjem.
Bela boja kao simbol čištoće, kralja i zdravlja
Bela boja, u kojoj se obavezno sve ono što se vezuje za čistoću, telo i intimu, počev od čaršava i donjeg veša,već vekovima simbolizuje krajnju čistotu,tj. poštenje i čestitost. Belo je i boja primirja i mira. Danas bela boja može da simbolizuje i nedostatak nečega, pa tako u beloj magiji nema prizivanja đavola. Boja snega i hladnoće je i boja zime života tj. starosti i sede kose, lošeg zdravlja i bolnica, smrti, kostiju i pokrova. Bela je i boja natprirodnog sveta, utvara i duhova. Uprkos tome, bela boja simbolizuje i svetlost i radost:”Tako će onaj koji pobedi biti obučen u haljine bele”(Otkrovenje sv. Jovana 3:5)
