Vlastimir Vlasta Velisavljević je bio jugoslovenski i srpski pozorišni, filmski i televizijski glumac. Rođen je 28. jula 1926. godine u Beogradu. Bio je oženjen arhitektom Nadom Velisavljević 40 godina, a iz braka sa bivšom suprugom Božicom ima ćerku Dubravku.
Na sceni je bio više od 70 godina, a za to vreme ostvario je više od 350 uloga, zato ga mnogi smatraju srpskom glumačkom legendom. Za svoji rad dobio je brojna priznanja, a poslednje, i njemu najdraže, jeste to što je proglašen doživotnim počasnim članom Jugoslovenskog dramskog pozorišta (JDP), piše Biografija.org.
Pripadnik je prve generacije studenata glume u Beogradu. Sarađivao je sa brojnim pozorišnim, televizijskim i filmskim rediteljima, a njegove replike prepričavaju se među svim generacijama. Mlađi su ga zapamtili po ulozi babe Nate u filmu Mala noćna muzika, a ljubitelji pozorišta po tome što je više od 1.600 puta sa kolegama na sceni JDP-a igrao predstavu Buba u uhu.
Glumom je počeo da se bavi 1938. godine, sa dvanaest godina, na sceni Manježa, Narodnog pozorišta u Beogradu, a u svojoj karijeri je ostvario oko 350 uloga u pozorištu, na filmu, i televiziji. Najširu popularnost stekao je ulogom magistra Đorđevića u seriji Bolji život i kao deo stalne postavke legendarne predstave Buba u uhu koju je na daskama JDP-a igrao preko četrdeset godina.
Vlasta je 1943. bio uhapšen i odveden u nacistički logor Dortmund Herde, u kome je bio primoran da obavlja fizičke poslove. Iz logora je uspeo da pobegne 1944, uz pomoć jednog od majstora u fabrici, koji mu je dao nemačku propusnicu, zahvaljujući kojoj je uspeo da stigne nazad u Beograd. “Spaslo me je to što sam bio mlad i zdrav jer su me, umesto da me pošalju u gasnu komoru, nacisti koristili kao radnu snagu u fabrici granata i oružja u Dortmundu. Jedan od majstora u toj fabrici uzeo me je za svog pomoćnika. Dao mi je nemačku propusnicu, koja mi je, kad sam već pobegao iz logora, pomogla da se preko Minhena najpre dočepam Zagreba, a onda Zemuna i Beograda,” ispričao je Vlasta Velisavljević.
Nakon rata, Vlasta je sa nekoliko drugova pokušao da pobegne u Ameriku, ali je bio uhvaćen i odveden u zatvor na Adi Ciganliji, iz kojeg uskoro pušten. On je proveo i tri godine u zatvoru na Golom otoku, na koji je odveden 1950. nakon što su kod njega, navodno, pronašli ruske knjige, koje su tada bile zabranjene. Prema njegovim rečima, on nije želeo da izda kuma, koji je bio pukovnik u JNA, kojeg su optuživali da je Staljinista. Kada je u Srbiji donet zakon o rehabilitaciji, Vlasta je podneo zahtev, te je rehabilitovan kao zatočenik Golog otoka. Prilikom hapšenja, on je bio student treće godine Pozorišne akademije u Beogradu, na kojoj je kasnije i diplomirao, u klasi Mate Miloševića.
– Na moju su ženu tih godina vršili pritisak da me se odrekne. I odrekla me se. Ali me je i čekala, misleći da ću razumeti i da ćemo nastaviti tamo gde smo stali. Kako da nastavimo? To ne može. Ako vas neko u najtežem trenutku izda, ako vas se odrekne, onda ne vredi, gotovo je! Nisam hteo da joj oprostim – ispričao je glumac koji kaže da su oko njega bile žene koje su pristajale na teške uslove, ali se nisu odricale svojih muževa.
Vlasta je tokom života imao tri braka i često je u intervjuima isticao da je treći put najslađe. Tokom života doživeo i kliničku smrt, a kada se probudio iz kome vratio se na pozorišnu scenu.
Izvor: Opanak/Newsweek
