Hilandar, srpski manastir na Svetoj gori, podigli su Sveti Sava i Sveti Simeon još pre oko 900 godina.
Manastir Hilandar je kroz vekove bio najznačajnije predstavništvo srpske kulture i duhovnosti. Zaštićen od napada neprijatelja i pljačkanja, manastir je bio pošteđen sudbine koja je zadesila mnoge srpske manastire i kulturne zadužbine.
U Hilandaru je očuvana najbogatija kolekcija originalnih starih rukopisa, ikona, fresaka, tako da on u današnje vreme predstavlja najznačajniju riznicu srpske srednjovekovne kulture uopšte.
Mnoge legende ispispričane su o ovom manastriu, a evo i nekih od njih.
Po jednoj legendi, ime srpske carske lavre Hilandar nastalo je po reči hili – hiljadu ili mnoštvo i andara – magla, nakon što je Bogorodica čudom spasla Hilandar, koji joj je posvećen, od najezde krstaša koji su 1204. godine spalili i opljačkali Konstantinopolj.
Po predanju, kad su dve grupe napadača počele da nadiru sa severa i juga prema manastiru, Bogorodica je poslala magle iz šuma Mileja da ih okruže. Dezorijentisani razbojnici su naleteli jedni na druge i počeli da se ubijaju međusobno.
Trojica latinskih krstaša koji su preživeli napad predali su se i zatražili da ostanu kao pravoslavni monasi u Hilandaru.
Opanak/Beograd.in
